4. Εργασιακά - Ασφάλιση
Βγαίνει λοιπόν κανείς στην αγορά εργασίας ως δάσκαλος χορού, χορευτής ή χορογράφοςμε τις παρακάτω εργασιακές σχέσεις:
- Μισθωτός αορίστου χρόνου.
- Εργαζόμενος με ατομική επιχείρηση.
- Μισθωτός ορισμένου χρόνου/ μισθωτός πολλαπλών εργοδοτών.
⫸ Μισθωτός αορίστου χρόνου
Σ ε αυτήν την κατηγορία ανήκουν μόνο οι χορευτές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το χοροθέατρο του Κ.Θ.Β.Ε., με τα δικά τους προβλήματα, κοινά με τα προβλήματα όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Σαν αποτέλεσμα της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης είναι ορατός ο κίνδυνος, πολύ σύντομα τα συγκροτήματα αυτά να αποτελούνται κυρίως από μεσήλικες χορευτές.
⫸ Εργαζόμενοι με ατομική επιχείρηση
Αν σκεφτεί κανείς πόσες παραστάσεις κάνει ένας χορευτής τον χρόνο , πόσα μαθήματα μπορεί να διδάξει ένας χοροδιδάσκαλος ακόμα και ο πιο περιζήτητος, μπορεί εύκολα να καταλάβει το μέγεθος των εισοδημάτων του. Φόρος επιτηδεύματος, ΦΠΑ, παρακράτηση φόρου από το πρώτο ευρώ, εισφορές ΙΚΑ, έχουν κάνει όχι απλά ασύμφορη αλλά δυσβάστακτη την παραμονή σε αυτήν την κατηγορία εργαζομένων και για αυτό το λόγο οι περισσότεροι “κλείσαμε” τα βιβλία μας, με αποτέλεσμα στις σπάνιες πια περιπτώσεις που έχουμε την δυνατότητα να εργαστούμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολία για τον τρόπο πληρωμής μας.
⫸ Μισθωτός ορισμένου χρόνου/ μισθωτός πολλαπλών εργοδοτών
Στην κατηγορία αυτή εμπίπτουν εργαζόμενοι σε παραγωγές:
- κάποιου μεγάλου δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα, (Εθνικό Θέατρο, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, θεατρικές σκηνές, κ.λ.π., όπου και έχει κανείς κανονική ασφαλιστική κάλυψη και αφορά όμως μικρό ποσοστό εργαζομένων.
- κάποιας μικρής ή μεγαλύτερης χορευτικής ομάδας. Στην πλειοψηφία τους οι ομάδες αυτές προσπαθούν με πενιχρά οικονομικά μέσα να φέρουν εις πέρας το τεράστιο, πραγματικά, κόστος μιας χορευτικής παραγωγής.
Για να ετοιμαστεί μια χορευτική παράσταση χρειάζεται το ελάχιστο τρεις μήνες προετοιμασίας. Αν υποθέσουμε ότι συμμετέχουν τρείς μόνο χορευτές τα έξοδα για τους μισθούς τους -βασικός μισθός- και την ασφάλιση τους είναι περίπου 1500 ευρώ το μήνα Χ 3 μήνες Χ 3 μισθούς είναι 13.500 ευρώ, προσθέσουμε το κόστος για ενοικίαση χώρου προβών, θεάτρου, αμοιβές άλλων συντελεστών -φωτιστής, σκηνογράφος, ενδυματολόγος-, το κόστος της κατασκευής σκηνικών και κοστουμιών, τις αμοιβές των τεχνικών των θεάτρων και θεωρήσουμε αυτά μόνο ως βασικά έξοδα, δεν υπολογίσουμε δηλαδή έξοδα για διαφήμιση, έντυπα κλπ, και αναγνωρίσουμε ότι τα έσοδα από μία χορευτική παράσταση σπάνια ισοσκελίζει τα έξοδα της, οι επιχορηγήσεις είναι όνειρο μακρινό και οι χορηγίες πολύ δύσκολες είναι εύκολα κατανοητό ότι οι αμοιβές και η ασφάλιση των χορευτών εμπίπτουν στην κατηγορία “ελαστικά έξοδα” και η αγάπη τους για το χορό τους κάνει πρόθυμους εθελοντές. Πολύ συχνά δυσκολεύεται κανείς να συμπληρώσει τα απαιτούμενα για την ιατρική περίθαλψη 50 ένσημα, πόσο μάλλον να συμπληρώσει τα απαιτούμενα για σύνταξη.
Το υπάρχον σύστημα έχει κάποια θετικά σημεία, κυρίως ότι το επάγγελμα του χορευτή υπάγεται στο ΙΚΑ, κάτι που επιθυμούμε να συνεχιστεί. Για να έχει κανείς ιατρική περίθαλψη πρέπει να συγκεντρώσει έναν αριθμό ενσήμων (αυτή τη στιγμή 50). Τα ένσημα των χορευτών μέχρι πρότινος ήταν αυξημένα, υψηλότερα ακόμα και από τις κρατήσεις των βαρέων ενσήμων εξαιτίας της φύσης της εργασίας τους και της δυνατότητας συνταξιοδότησης τους σε μικρότερη ηλικία.
Με την ανεργία, να βρίσκεται σε υψηλά ποσοστά και στον κλάδο μας, είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κάποιος ακόμα και τα πενήντα ένσημα που απαιτούνται για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ζητάμε την αναθεώρηση του τρόπου ασφάλισης και φορολόγησης του επαγγέλματός μας πάνω σε μια πιο δίκαιη και λογική βάση και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές του.